22 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη

Ο πολιτικός κόσμος τιμά τη μνήμη του

                               

Τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011 συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη (26/9/1989). Το ετήσιο μνημόσυνο τελέστηκε το πρωί της Δευτέρας στον Ιερό Ναό Παναγίας Γρηγορούσας στην Αθήνα.

Η ζωή του Παύλου Μπακογιάννη Ο Παύλος Μπακογιάννης γεννήθηκε το 1935 στο χωριό Βελωτά της Ευρυτανίας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του παπα - Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη. Φοίτησε στο γυμνάσιο στο Θέρμο Τριχωνίδας, για ένα χρόνο στο Καρπενήσι (1950) και το τελείωσε στην Πάτρα. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών των Πανεπιστημίων Μονάχου, Τύμπιγκεν και Κωστάντσας (Konstanz), στο Πανεπιστήμιο της οποίας ανακηρύχθηκε κατόπιν Διδάκτωρ των Κοινωνικών Επιστημών. Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60 και για 10 περίπου χρόνια διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας. Ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε εκπομπές με σχόλια και ειδήσεις που αναμεταδίδονταν και από την «Ντόϋτσε Βέλλε» και πολύ γρήγορα έγιναν σημείο αναφοράς του αντιδικτατορικού αγώνα.

Στο Μόναχο γνώρισε την Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και την οποία και παντρεύτηκε το 1974. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (1974) επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάσθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το 1982 ανέλαβε εκδότης - διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ», ως τον Φεβρουάριο του 1985. Από τον Νοέμβριο του 1985 μέχρι τον Νοέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ. Κώστα Μητσοτάκη. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Ευρυτανίας. Ακολούθησε η κυβέρνησηΤζαννετάκη, στο σχηματισμό της οποίας έλαβε ενεργό ρόλο, ως διαπραγματευτής μεταξύ του κόμματός του και του Συνασπισμού.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ευρυτανίας. Το πρώτο του μάλιστα βιβλίο είχε τίτλο: "Η Ευρυτανία και οι οικονομικές της δυνατότητες" (Αθήνα, 1960). Κατήρτισε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής, το οποίο υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως πολιτικός θεωρούνταν ήπιος και συναινετικός. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, την επούλωση των πληγών του εμφυλίου και του διχασμού και την εθνική συμφιλίωση. Στα πλαίσια αυτής του της πεποίθησης εργάστηκε για την επιτυχία του πρωτοποριακού, για την εποχή, εγχειρήματος συγκυβέρνησης αριστεράς και δεξιάς. Για τους ίδιους λόγους ήταν εισηγητής, εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε και έγινε νόμος το καλοκαίρι του 1989. Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφόνησε τον Παύλο Μπακογιάννη το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του. Η δολοφονία του συγκλόνισε την πολιτική επικαιρότητα εκείνων των ημερών, η οποία μονοπωλούνταν από την έναρξη της διαδικασίας για την παραπομπή των πολιτικών του σκανδάλου Κοσκωτά. Την ημέρα που δολοφονήθηκε συνέπεσε να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χρηματοδότηση του προγράμματος για την Ευρυτανία, που ο ίδιος είχε καταρτίσει. Στο Καρπενήσι οι αρχές τις πόλης τον τίμησαν δημιουργώντας το ομώνυμο πάρκο, όπου έχει στηθεί ο ανδριάντας του και δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης.

Ταυτόχρονα, ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συμμαχίας, πρόεδρος της οποίας είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, αναφέρει ότι η απουσία του Παύλου Μπακογιάννη αποδείχθηκε δυσαναπλήρωτη. Η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΔΗ.ΣΥ. έχει ως εξής: «Πέρασαν 22 ολόκληρα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Η απουσία του αποδείχθηκε δυσαναπλήρωτη. Ο Παύλος συνδύαζε το πολιτικό όραμα μιας κοινωνίας ταυτόχρονα ανοιχτής, παραγωγικής και με δικαιώματα ίσα για όλους-και σεβαστά από όλους-με την κοινωνική ευαισθησία που του ήταν βίωμα, ως ανθρώπου που ό,τι πέτυχε το πέτυχε μόνος του, με πίστη στις ιδέες του και με σκληρή δουλειά. Η μακρά του εξορία, οι αγώνες του κατά της δικτατορίας, η συνεργασία του με πολιτικούς, αλλά και απλούς πολίτες, από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, του είχαν εμφυσήσει την πίστη στη συναίνεση και τη συνεργασία για την αντιμετώπιση καταστάσεων ανάγκης, που ταλάνιζαν την χώρα ως σύνολο. Υπήρξε η κατ' εξοχήν μετριοπαθής φωνή στη Νέα Δημοκρατία όσο ζούσε και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συνεργασία της με τους κατ' εξοχήν ιδεολογικούς αντιπάλους της του χθες, όταν αυτό κατέστη αναγκαίο. Συνέβαλε αποφασιστικά στην ουσιαστική και οριστική επούλωση των πληγών του εμφυλίου πολέμου, επιτυγχάνοντας την εθνική συμφιλίωση και την συνεργασία των άλλοτε αντιπάλων στα πεδία των μαχών. Ως στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε ανανεωτικός, παραγωγικότατος και η συμβολή του στον εκσυγχρονισμό της κεντροδεξιάς και στην επίτευξη ενός ενιαίου και δυναμικού πολιτικού λόγου, υπήρξε σημαντική. Σήμερα που η ανάγκη σύμπνοιας στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας είναι πιο επιτακτική και επίκαιρη από ποτέ, το κενό που άφησε είναι ακόμα περισσότερο αισθητό. Η άνανδρη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη έστρεψε για πρώτη φορά την κοινωνία, πολιτικά και ψυχολογικά, σε τέτοιο βαθμό κατά των τρομοκρατών, που ως τότε απολάμβαναν έναν βαθμό «ασυλίας» από ένα όχι ευκαταφρόνητο τμήμα της κοινωνίας, ώστε άρχισαν να ωριμάζουν έκτοτε οι συνθήκες για ένα καίριο πλήγμα κατά της τρομοκρατίας. Ο Παύλος Μπακογιάννης υπήρξε πρωτοπόρος, αποτελεσματικός, κοινωνικά ευαίσθητος και συναινετικός. Υπήρξε ακριβώς εκείνο που έχει κατ' εξοχήν ανάγκη σήμερα ο δημόσιος βίος μας».

Σε ανακοίνωσή της, η Νομαρχιακή Διοικούσα Επιτροπή (ΝΟΔΕ) της Νέας Δημοκρατίας νομού Ευρυτανίας αναφέρει ότι «τιμά τη μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, του Ευρυτάνα αγωνιστή που πάλεψε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη συνεχή βελτίωση της ποιότητάς της. Του πολιτικού που υπήρξε πρότυπο υπευθυνότητας και ανθρώπινης ευαισθησίας. Του ανθρώπου που δίδαξε την αξία της Δημοκρατίας, μακριά από ακρότητες, και σφράγισε τις πολιτικές του παρακαταθήκες με το ίδιο του το αίμα, άνανδρα δολοφονημένος από τους αδίστακτους τρομοκράτες».