ΤΟ ΤΣΟΥΓΚΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΥΓΩΝ

Έγινε και φέτος την Κυριακή του Θωμά από τους συμπατριώτες μας η καθιερωμένη εκδήλωση για τον εορτασμό του Πάσχα, με το τσούγκρισμα των αυγών. 

Οι συμπατριώτες μας είχαν την ευκαιρία να βρεθούν από κοντά να ανταλλάξουν τις πασχαλινές ευχές, να γευτούν τα πασχαλινά κεράσματα που πρόσφερε ο σύλλογός μας, και φυσικά να τηρήσουν το έθιμο τσουγκρίζοντας τα κόκκινα αυγά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Μεγάλη Παρασκευή ~ Η Ζωή εν Τάφω

Το πρωί η Αποκαθήλωση. Το βράδυ τα πάθη τα σεπτά. Τα εγκώμια του επιταφίου: «Η ζωή εν τάφω», «Άξιον εστί», «Αι γενεαί αι πάσαι». Τρεις στάσεις ανυπολόγιστης, ορθόδοξης πνευματικότητας. Συγκλονιστικές. «Κύριε, ο τον ληστήν συνοδοιπόρον λαβών, τον εν αίμασι χείρας μολύναντα, και ημάς συν αυτώ καταρίσθησον, ως αγαθός και φιλάνθρωπος» (Ακολουθία των Αγίων Παθών).

Μεγάλη Πέμπτη ~ "Εξέδυσαν με τα ιμάτιά μου"

Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε τέσσερα γεγονότα:

1. Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησιά. Ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του και τα σκούπισε με το «λεντίον» (πετσέτα) που είχε ζωστεί, σε ένδειξη της μέγιστης ταπείνωσήςΤου. Παράλληλα τους είπε: «αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου». 

Μεγάλη Τετάρτη ~ Μυσταγωγών σου

Μυσταγωγῶν σου Κύριε, τούς μαθητάς ἐδίδασκες λέγων· ῏Ω φίλοι ὁρᾶτε, μηδείς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γάρ πάσχω, ἀλλ᾿ ὑπέρ τοῦ κόσμου· μή οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γάρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι, καί δοῦναι τήν ψυχήν μου, λύτρον ὑπέρ τοῦ κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ, ἐμέ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος· ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγώ γάρ εἰμι, τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος.

Μεγάλη Τρίτη "Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή"

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ 

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, ότι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σην δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται"

Μεγάλη Δευτέρα και η Εκκλησία θυμάται τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και την «άκαρπη συκιά» που ξεράθηκε, όταν ο Ιησούς την καταράστηκε.

Με την έλευση της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκινά η προετοιμασία των πιστών για τα Άγια Πάθη. Τις ημέρες αυτές ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου με τα χαρακτηριστικής ποιητικής υμνογραφήματα «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εν τω μέσω της νυκτός» και «Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο».