Το πρωί η Αποκαθήλωση. Το βράδυ τα πάθη τα σεπτά. Τα εγκώμια του επιταφίου: «Η ζωή εν τάφω», «Άξιον εστί», «Αι γενεαί αι πάσαι». Τρεις στάσεις ανυπολόγιστης, ορθόδοξης πνευματικότητας. Συγκλονιστικές. «Κύριε, ο τον ληστήν συνοδοιπόρον λαβών, τον εν αίμασι χείρας μολύναντα, και ημάς συν αυτώ καταρίσθησον, ως αγαθός και φιλάνθρωπος» (Ακολουθία των Αγίων Παθών).
«Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα άγια και σωτήρια και φρικτά πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν, τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, οι δι' ημάς εκών κατεδέξατο, έτιδε και την του ευγνώμονος ληστού, του σταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν, μνείαν ποιούμεθα».
«Ναι, εσύ μετά ανόμων ελογίσθης, Θεέ μου. Το θέλησες και το μπόρεσες... εγώ πόσο φρικιώ να έχω το ληστή συνοδοιπόρο, μ' εκείνα τα αίματα στα χέρια του. Πώς να Σου ζητήσω να με καταριθμήσεις μαζί του εμένα;... Κάθε μέρα νίβω τα χέρια μου εγώ. Είναι αλήθεια πως κάπου - κάπου με βάζουν σε σκέψη τα χέρια του Πιλάτου. Κι εκείνος τα είχε νίψει...» (Περιοδικό "Η Δράσις μας", 468).
Οι πένθιμες καμπάνες της Μητέρας Ορθόδοξης Εκκλησίας για το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» συγκινούν βαθύτατα κάθε ορθόδοξη ψυχή. Μα και η αυτοκτονία του Ιούδα, τα τριάντα αργύρια, ο αγρός του κεραμέως, οδηγούν όλους μας σε συλλογισμούς σταυρώσιμου Πάσχα. Και εκείνος ο Λογγίνος ο Εκατόνταρχος, ο Ρωμαίος αξιωματικός της Σταύρωσης, ο μετέπειτα άγιος, ομολογεί: «Αληθώς Θεού Υιός ην ούτος» (Ματθαίος 27,55). Και από τη λογχισμένη πλευρά του Κυρίου εξήλθε αίμα και ύδωρ ζέον, οι δυο φύσεις του Θεανθρώπου, η Θεία και η Ανθρώπινη. Οδυνάται ΜΟΝΟΝ η Ανθρώπινη φύση.
Η Μεγάλη Παρασκευή ας γίνει για όλους μας αφετηρία απολυτρωτικών βιωμάτων και αποφασιστικών και χωρίς αναβολή αποφάσεων: Να ανοίξουμε τον Ουρανό Ένδον της καρδίας μας στην αγάπη του Σταυρού του Κυρίου. Η Ανάσταση του Θεανθρώπου αχνοφέγγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου